Carl’la çok gurur duyuyordu: Güneş’e güç veren nükleer reaksiyonları tarif ettiğinden bahsetmişti ancak Carl ondan biraz daha günceldi ve uzmanların artık biraz farklı bir reaksiyon setine odaklandıklarını ona bildirebildi. Feynman’ı nükleer fizik konusunda düzeltmenin küstahlığını hayal edin – o sizin babanız olsa bile! Öğrencilerden biri, “Benim de böyle bir çocuğum olsaydı – onu boğardım!” dedi. Feynman, “Hayır, yapmazdın – onu kendin yapmış olsaydın bile!” diye karşılık verdi.

Fizik X’teki kızlardan biri, “Kızın ne olacak?” diye sordu. “O farklı” dedi. “Ona Güneş’in gazdan oluştuğunu söylediğimde, ‘Baba, ben gazdan hoşlanmıyorum’ dedi.” Bu yüzden Carl’la aynı gelişim çizgisini onunla da sürdüremedi. Kızı Michelle’in evlat edinildiği dönemde, Caltech topluluğunda bunun genel olarak bilindiğine inanmıyorum.

Bu öğle yemeğinde, oğlunun aklına gelen topolojik bir sorudan bahsetti: Her iki ucunda bir ilmek bulunan bir ip örgüsü hayal edin. Şimdi aynı iki ilmekli örgüyü ilmekler birbirine bağlı olarak hayal edin. Soru şu: Birbirine bağlı ilmeklere sahip örgü, ilmekler olmadan örgüye sürekli olarak dönüştürülebilir mi? İki durum topolojik olarak eşdeğer midir?

Carl’ın cevabı: Evet. Kollarının halkasını bacaklarının halkasından geçirerek (ayakları temas halinde) kendini iki ilmekli bir örgü olarak hayal edebildi ve iki durum arasındaki fark ortadan kalkana kadar gövdesinin sürekli küçülmesini hayal edebildi. Bu yüzden cevap Evet oldu.

RPF daha sonra aynı soruyu iki farklı topoloğa götürdü, ikisi de soruyu cevaplayamadı. Ancak Carl’ın yaklaşımını doğruladılar.