Bir partide, konuk, yemek masasında ırkçı bir yorum yapsaydı ev sahibini suçlar mıydınız? Peki ya ev sahibi sessiz kalırsa ve konuğu durdurmak için hiçbir şey yapmazsa? Peki sunucu o konuğa bir mikrofon verseydi? Bunlar, Yüksek Mahkemenin Bölüm 230’a itiraz eden iki dava yoluyla ele aldığı türden sorulardır. Burada şunu belirtir:
Etkileşimli bilgisayar hizmetinin hiçbir sağlayıcısı veya kullanıcısı, başka bir bilgi içeriği sağlayıcısı tarafından sağlanan bilgilerin yayıncısı veya sözcüsü olarak değerlendirilmeyecektir.
Bölüm 230, platformları ve hizmetleri, kullanıcılar tarafından yayınlanan içerikten sorumlu tutulmaktan korur. Bu, “parti konuğunun” eylemlerinden sorumlu olduğu ancak “ev sahibinin” sorumlu olmadığı anlamına gelir. Google ve Twitter’ın önerdikleri veya barındırdıkları terörle ilgili içeriklerden sorumlu tutulması gerektiğini öne süren bu Yüksek Mahkeme davaları, iki temel sorunu ortaya çıkarıyor. Sosyal medya platformları:
- İçerik denetleme politikalarını tutarlı bir şekilde uygulamayın. Büyük sosyal medya platformlarının çoğu, kullanıcıların nefret söylemi ve yanlış bilgilendirme gibi içerikleri yayınlamasını engellemek için sağlam içerik denetleme politikalarına sahiptir. Politikalara rağmen, Forrester’ın Misinformation Age’de Gerçekleri Finanse Etme adlı raporunda belgelendiği gibi, bu içeriğin bir kısmı hala gözden kaçıyor. Kasım 2022’ye ait Forrester verileri, Twitter’ı kullanmayı bırakan veya bırakmayı planlayan ABD’li çevrimiçi yetişkinlerin neredeyse üçte birinin, bunun nedeninin içeriği çok nefret dolu buldukları ve %21’inin yayılan dezenformasyon miktarından hoşlanmadığını söylediğini ortaya çıkardı.
- Kullanıcılara zararlı içerik önerin. Sosyal medya algoritmaları, her kullanıcıya alakalı içerik öneren mikrofonlar gibi davranır. Bu genişletme, “ilgili içerik” tehlikeli olduğunda sorunlu hale gelir. Zararlı içerik platformlarda bozulmadan kaldığında ve algoritmalar bu içeriğin yayılmasına yardımcı olduğunda, bu kombinasyon tehlikeli olur.
Kolektif Çevrimiçi Deneyim Bozulabilir
Medya endüstrisi platform tarafındaki bu iki temel sorunu göz ardı edemez, ancak Bölüm 230’u ortadan kaldırmak çözüm değil. Bildiğimiz internet deneyimi çökecek ve sert devlet müdahalesine ve içerik sansürüne yol açacaktır. Çok sayıda dava, platformları algoritmalarını çökertmeye ve içerik kaldırma konusunda aşırıya kaçmaya zorlayabilir. Bu yasanın yürürlükten kaldırılması şunları sağlayacaktır:
- İçeriği daha az alakalı hale getirin. Algoritmalar bazen zararlı içerikleri teşvik ederken aynı zamanda kullanıcılara deneyimlerine değer katan zararsız, eğlenceli ve faydalı içerikler de sunuyor. Öneri motoru olmazsa içerik daha az kişiselleşir ve platformlar daha az değerli hale gelir.
- Reklam deneyimine zarar verin. Kişiselleştirilmiş hedefleme aynı zamanda reklamları daha etkili hale getirir. DuckDuckGo, başka hiçbir kişiselleştirme olmaksızın, yalnızca aradığınız anahtar kelimelere dayalı olarak reklamlar sunan, gizliliği ön planda tutan bir arama motorudur. Arama ağı reklam sonuçları Google’dan önemli ölçüde farklıdır. Google bana tanıdığım ve sevdiğim markaları, stilleri ve mağazaları sunuyor. Tercihlerimi biliyor, bu da reklamları daha alakalı ve tıklamaya değer kılıyor.
- Platformların işini azaltın. Sosyal medya platformlarının gelirinin çoğunluğunu reklamlar oluşturuyor. Reklamlar daha az alakalıysa kullanıcılar etkileşimde bulunmayacak ve markalar aynı iş sonuçlarını göremeyecektir. Reklamverenler paralarını diğer, daha etkili medya kanallarına aktaracak.
Politika Uygulaması Temel Sorunu Çözüyor
Google, YouTube’da terörist içerik istemiyor ve Meta da dezenformasyon yaymak istemiyor. Bu, topluluk kurallarından çok açık. Temel sorun, öneri algoritmalarının içeriği yayması değil, zararlı içeriğin sistemde kalmasıdır. Platformlar kendi politikalarını uygulamaya başlamalı. Pazarlamacıların onlara bir teşvik vermesi gerekiyor. Medya ortaklarınızı deneyimi temizlemeye zorlamak için sahip olduğunuz gücü (reklam dolarlarını) kullanın.
